تولد شخصی و شخصیتی امام حسین(ع) در یک روز/ علت مبقیه بودن رسالت نبی(ص)
تاریخ انتشار: ۱۰ اردیبهشت ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۳۱۱۳۹۲۴
به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، سوم شعبان المعظم سالروز ولادت مولایی است که در عالم هستی نظیر و همتایی ندارد، حضرت سیدالشهدا امام حسین(ع) پارهتن امام علی(ع) و صدیقه فاطمه(س) در چنین روزی در مدینه النبی دیده به جهان گشود و گلهای لبخند را نثار لبان مبارک حضرت ختمی مرتبت محمد مصطفی(ص) کرد، به مناسبت میلاد سراسر نور و مبارک ثارالله پای سخن آیتالله مجتبی تهرانی از اساتید فقید اخلاق تهران درباره روایت «حُسَیْنٌ مِنِّی» مینشینیم:
*معنای «حُسَیْنٌ مِنِّی»
اینکه میفرماید: «حُسَیْنٌ مِنِّی»، حسین از من است، چه معنایی دارد؟ یعنی به حسب ظاهر من مجرای وجودی او در این جهان بودهام.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
اما جمله بعد یعنی عبارت «وَ أَنَا مِنْ حُسَیْنٍ»؛ من از او هستم، کار را قدری مشکل کرده است. آیا این جمله در مقام بیان شدّت رابطه وجودی بین پیغمبر اکرم(ص) و امام حسین(ع) است؟ یعنی در آن تأویل به کار ببریم؟ یا گویای مطلب بالاتری است؟ در اینجا رسول اکرم(ص) مطلب دیگری را بیان میدارند. حضرت میفرماید درست است که من از نظر شخصی مجرای حسین(ع) بودهام، ولی او از نظر شخصیتی نسبت به من نقش دارد. من مجرای وجودی و علت محدثه او در این عالم هستم، اما او علت مبقیه شخصیتی من است.
در تاریخ آمده است که حضرت موسی(ع) ابتدا در مصر بود. بعد، از آنجا بیرون آمد و به سمت مدین رفت. تا وقتی که از مصر بیرون نرفته بود از انبیاء به شمار می آمد، اما از رسل و صاحبان شریعت محسوب نمیشد. او پیرو همان آیین حضرت ابراهیم(ع) بود. اما هنگامی که به مدین رسید، مقام رسالت را به او دادند. یعنی تولد شخصیّتی او به عنوان یک رسول اولوالعزم در مدین است نه در مصر. بعد از تولد شخصی او، شخصیت نبوتش هم بروز پیدا کرد. اما بعد از این دو موقعیت است که شخصیت جدید او به عنوان یک رسول متولد میشود. هر کدام از اینها تولد خاص به خود دارد. اگر به آیات شریفه مراجعه کنید میبینید که وقتی از مصر بیرون آمد: «فَخَرَجَ مِنْها خائِفاً یَتَرَقَّبُ قالَ رَبِّ نَجِّنی مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمینَ»؛ امّا «وَ لَمَّا تَوَجَّهَ تِلْقاءَ مَدْیَنَ قالَ عَسى رَبِّی أَنْ یَهْدِیَنی سَواءَ السَّبیلِ»؛ میخواهد به او شخصیت جدید داده شود. دقت کنید!
اما شخصیت حسین(ع) به عنوان علت مبقیه شخصیت پیغمبراکرم از کجا شروع شد؟ در تاریخ مینویسند حسین(ع) در آخر ماه رجب به سمت مکه حرکت کرد. حضرت هنگام خروج از مدینه این آیه شریفه را تلاوت کردند که: «فَخَرَجَ مِنْها خائِفاً یَتَرَقَّبُ قالَ رَبِّ نَجِّنی مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمینَ». امام هنگامی که در سوم شعبان وارد مکه میشود، میفرماید: «وَ لَمَّا تَوَجَّهَ تِلْقاءَ مَدْیَنَ قالَ عَسى رَبِّی أَنْ یَهْدِیَنی سَواءَ السَّبیل». اگر کسی اهل دقت باشد، در این موارد به نکات بسیاری دست پیدا خواهد کرد. در اینجا است که شخصیت جدید حسین(ع) متولد میشود.
شخصیت امامت حسین(ع) مانند نبوت حضرت موسی(ع) بروز و ظهور پیدا کرده بود، اما شخصیت جدید او که بر اساس آن میتوانست علت مبقیه شخصیت پیغمبر اکرم(ص) و رسالت او باشد در زمان ورود به مکه شکل گرفت. لذا آیاتی که امام(ع) تلاوت میکند دقیقاً با حالات حضرت موسی(ع) مطابقت دارد.
هنگامی که حضرت موسی(ع) از مصر بیرون آمد، «فَخَرَجَ مِنْها خائِفاً یَتَرَقَّبُ». این جنبه نفیای دارد؛ یعنی میخواهد از قید و بند این خبیثها خلاص شود. بعد هم میگوید: «رَبِّ نَجِّنی مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمینَ»، تا به مدین میرسد. مدین سرزمینی امن و تقریباً خارج از قلمرو حکومتی فرعون بوده است. به همین خاطر هنگامی که حضرت موسی به آنجا میرسد، میگوید: «وَ لَمَّا تَوَجَّهَ تِلْقاءَ مَدْیَنَ قالَ عَسى رَبِّی أَنْ یَهْدِیَنی سَواءَ السَّبیل».
مدینه نیز در منطقه حکومتی یزید قرار داشت، به همین جهت میخواستند در آنجا از حضرت بیعت بگیرند. امام درست مانند حضرت موسی(ع) همان آیه را تلاوت میفرماید که جنبه نفی داشت: «فَخَرَجَ مِنْها خائِفاً یَتَرَقَّبُ قالَ رَبِّ نَجِّنی مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمینَ». حضرت هنگام ورود به منطقه امن مکه که نقطه آغاز تولد شخصیت جدید او محسوب میشود این آیه را تلاوت میکند که: «وَ لَمَّا تَوَجَّهَ تِلْقاءَ مَدْیَنَ قالَ عَسى رَبِّی أَنْ یَهْدِیَنی سَواءَ السَّبیل».
لذا در این تعبیراتی که از پیغمبراکرم(ص) آمده و حتی عامه هم مکرراً آن را نقل میکنند: «حُسَیْنٌ مِنِّی وَ أَنَا مِنْ حُسَیْنٍ» یا «حُسَیْنٌ مِنِّی وَ أَنَا مِنْه»، اگر عبارت اول روایت را تولد شخصی حضرت معنا کنیم، بخش دوم آن را تولد شخصیتی به معنای علت مبقیه بودن رسالت نبی اکرم(ص) خواهیم گرفت. «من هم از او هستم»، به این معنی نیست که او در مجرای وجودی من نقش داشته است.
عجیب اینکه تولد شخصی و شخصیتی حسین(ع) در یک روز و آن هم روز سوم شعبان بوده است. به نقل مشهور تولد شخصی حضرت در سوم شعبان در مدینه بوده و تولد شخصیتی ایشان نیز در سوم شعبان هنگام ورود به مکه میباشد. هم تولد شخصی حسین(ع) و هم تولد شخصیتی او در یک روز بوده است. این تقارن عجیبی است که ورود امام به این نشئه با ورودش به مکه در سوم شعبان باشد. این از مواردی است که در تاریخ کمتر دیده میشود.
منبع: خبرگزاری دانشجو
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت snn.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری دانشجو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۳۱۱۳۹۲۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ایمیلها کدام ویژگیهای شخصیتی را افشا میکنند؟
ایتنا - ایمیل یکی از ابزارهای تکنولوژیک مدرن است که زندگی بسیاری را تسهیل کرده است. این فناوری با توجه به ویژگیها و مزایایی که دارد، با وجود سادگی، میتواند چیزهای زیادی را در مورد شخصیت کاربر آشکار کند.
ایمیل یکی از ابزارهای تکنولوژیک مدرن است که زندگی بسیاری را تسهیل کرده است. این فناوری با توجه به ویژگیها و مزایایی که دارد، با وجود سادگی، میتواند چیزهای زیادی را در مورد شخصیت کاربر آشکار کند.
صدها یا هزاران پیام خوانده نشده در صندوق ورودی، و ناتوانی در تشخیص پیامهای مهم و ناخواسته، میتواند ماهیت شخصیت کاربر را آشکار کند.
در حالی که به گفته بسیاری از کارشناسان روانشناسی، افرادی که به محض دریافت هشدار به ایمیل پاسخ میدهند و همیشه یک صندوق ورودی تمیز و بدون پیام خوانده نشده دارند، ویژگیهای شخصیتی خاصی دارند.
قاتل صندوق ورودی!
این اصطلاح به شخصی اطلاق میشود که ایمیل جدیدی را در صندوق ورودی خود میبیند و بلافاصله برای خواندن آن اقدام میکند، در صورت لزوم، پاسخی را ارسال میکند و سپس آن را حذف میکند، یا آن را در یک پوشه خاص بایگانی میکند و البته تعداد ایمیلهای خودش حدود صفر است.
دور بودن از صندوق پستی برای مدت طولانی، آنها را بسیار تحت فشار قرار میدهد. زیرا وقتی با انبوهی از پیامهای خوانده نشده مواجه میشود مضطرب میشوند، در حالی که نگهداشتن یک صندوق پستی سازمانیافته، این اضطراب را کاهش میدهد و این دسته از کاربران از اینکه هیچ ایمیل خوانده نشدهای در انتظار آنها نیست، آرامش دارند.
محافظ پیام
دسته دیگری نیز هستند که چند ایمیل خوانده نشده در صندوق ورودی خود دارند، اما به ندرت یک پیام را پس از خواندن آن حذف میکنند و اساساً، ذخیره ایمیل راهی برای خودفریبی است چرا که فکر میکنند میتوانند همه آنها را پردازش کنند.
از منظر روانشناسی، برای این نوع رفتار اصطلاحا پساندازی، توضیحاتی ممکن است وجود داشته باشد که یکی از آنها به تعویق انداختن رسیدگی به آنهاست. این دسته از افراد ایمیلهای خوانده شده و خوانده نشده را ذخیره میکنند، با این ایده که در نهایت به آنها رسیدگی خواهند کرد.
جالب است بدانید که این دسته از کاربران، نه تنها در ایمیلهایشان، بلکه در کارهای روزمره خود در محل کار و خانه هم، فهرستی طولانی از کارهایی دارند که به تعویق افتادهاند.
نادان
نگه داشتن صدها یا هزاران ایمیل خوانده نشده در صندوق ورودی شما لزوماً برای یک فرد غفلت کننده رفتار مشکل زا نیست بلکه نخواندن ایمیلها میتواند نشاندهنده استرس یا عدم مشارکت کاربر باشد.
از طرف دیگر، ممکن است به این معنی باشد که شما ممکن است یک اسنوب ایمیل باشید. این دسته گاهی ایمیلها را میخواند، گاهی نمیخواند، گاهی حذف میکند و گاهی حذف نمیکند.
یک نظریه روانشناسی میگوید که این نوع افراد در واقع میتوانند در میان باهوشترینها قرار بگیرند، آنها میتوانند موارد مهم را اولویتبندی کنند و بقیه را رها کنند، بدون اینکه حتی یک ثانیه از زمان خود را برای حذف و سازماندهی آن هدر دهند، روی آن کلیک نمیکنند آنها برای پاسخ دادن به چیزی با اهمیت واقعی حرکت میکنند.
روانشناسی نشان میدهد که این افراد آرام هستند، به راحتی درگیر استرس نمیشوند، میتوانند چیزها را به خوبی طبفهبندی کنند و میدانند که صرف کردن زمان زیاد برای سازماندهی ایمیلها، به هیچ وجه در امور مهم زندگی به آنها کمک نمیکند.